Қисқача тавсифи

«Зуҳд» сўзи луғатда бир нарсани тарк илиш ва ундан юз ўгириш маъноларини билдиради. «Зуҳд» сўзи уламолар истилоҳида дунё, молмулк, обрў ва мансабдан юз ўгиришни англатади. Зуҳднинг мўмин бандага вожиб бўлган қисми охиратда зарар етказадиган нарсани тарк кдлишдир. Зуҳдга яқин маънони англатадиган «вараҳ» сўзи ҳам бор. Вараҳдан мурод, ҳалол нарсаларни олишдир. Зуҳд эса, ҳалол булса ҳам, ҳожатдан ташқари нарсани олмасликдир. «Рақоиқ» луғатда «рақиқ»нинг жами булиб, «нозик», «ўта таъсирли» деган маъноларни билдиради. Бошқача қилиб айтганда, қалбни рақиқ яъни юмшоқ, қиладиган нарсалар, деганидир. Рақиқ Қуръони Карим ояти, ҳадиси шариф, мавъиза, кишининг қалбини юмшатадиган манзpa ёки ҳолат бўлиши мумкин. Рақоиқ ҳисобланган нарсалар Аллоҳ таолодан қўрқишга, қалбнинг титрашига, кузга ёш келишига сабаб буладиган нарсалардир. Зухд ва рақоиқ бир-бирига яқин нарсалар бўлгани учун барча муҳаддислар (раҳматуллоҳи алайҳим) ўз китобларида бу икки нарсага оид хадиси шарифларни бир сарлавҳа остида келтирганлар. Баъзи уламоларимиз эса, бу борада алоҳида китоблар ҳам таълиф қилганлар. Зоҳдлик ўз ичига нималарни олишини билиш, рақоиқ нималардан иборат эканлигини англаш учун ушбу китобимизда келадиган мавзуларнинг сарлавҳаларига бир карра назар ташлаб чиқишнинг узи кифоя қилади. Келинг, келажакда Аллоҳ таолонинг ёрдами ила ўрганиб чиқадиган мавзуларимизнинг сарлавҳалари билан бир танишиб чиқайлик:

Китобнинг мундарижаси